Ντρέπομαι…

Ορμώμενος από την απόφαση του Άδωνι Γεωργιάδη να επαναφέρει σε ισχύ την υγειονομική διάταξη του Ανδρέα Λοβέρδου για τις οροθετικές ιερόδουλες, ανώνυμος συντάκτης αφηγείται στο ιστολόγιο tintooth ανέκδοτη ιστορία σε ελληνικό νοσοκομείο.

Αληθινή, αληθοφανής ή μυθώδης, αυτή η ιστορία των 300 λέξεων διαπερνά  την κρατούσα ηθική μας και διαπομπεύει την σφραγισμένη σιωπή μας για τα θύματα του AIDS.

Ένα τσούρμο φοιτητών, θα ήταν περίπου 20 χρονών, περπατούσε στο διάδρομο του 7ου ορόφου του νοσοκομείου. Μπροστά ο καθηγητής, πίσω αυτοί ακολουθούσανε. Σταθήκανε μπροστά στην πόρτα ενός θαλάμου. Κάτι τους είπανε, τους δώσανε μάσκες και μπήκανε.

Στο μοναδικό κατειλημμένο κρεβάτι, μία γυναίκα. Σκεπασμένη με ένα σεντόνι ως το λαιμό, μόνον το κεφάλι και τα χέρια έξω απ’ αυτό. Διάσπαρτες στο δέρμα της, οι χαρακτηριστικές σκουροκόκκινες κηλίδες των ανθρώπων που νοσούν από AIDS. Όση ώρα ο καθηγητής τις έδειχνε στους φοιτητές, αυτή κοιτούσε έξω από το παράθυρο.

Μία φορά στη ζωή της…

Δεν ήξερε καν τι ήταν ο HIV. Δεν ήξερε καν γιατί ήταν εκεί. Δεν ήξερε καν γιατί το σώμα της έκανε αυτά που έκανε. Ήταν από ένα ορεινό χωριό ενός μεγάλου νησιού. Μία φορά στη ζωή της είχε κάνει σεξ με έναν επισκέπτη του νησιού. Τώρα δεν είχε κανέναν δίπλα της. Την είχε παρατήσει η οικογένειά της, εκεί στον έβδομο όροφο, να κοιτάει έξω από το παράθυρο και να αναρωτιέται.

«Ξεσκεπάσου», της είπε ο καθηγητής. Αυτή έσφιξε το σεντόνι ακόμη περισσότερο. «Ξεσκεπάσου», της είπε πιο δυνατά, πιο άγρια. Άρχισε να κλαίει σιγανά και κουκουλώθηκε ακόμη περισσότερο. Ο καθηγητής τότε, έπιασε το σεντόνι νευριασμένος και της το τράβηξε δυνατά, αποκαλύπτοντας ένα γυμνό κορμί, γεμάτο με κοκκινάδια.

«Άνοιξε τα πόδια σου»

«Ντρέπομαι», έλεγε αυτή κι έκλαιγε με λυγμούς πια. «Ντρέπομαι, είμαι γυμνή, με βλέπουν» – και με τα χέρια της προσπαθούσε να καλύψει το στήθος της και το μουνί της.

«Άνοιξε τα πόδια σου», της είπε κοφτά. «Ντρέπομαι», είπε ξανά και ξανά. Παραδόθηκε όμως τελικά, μέσα στα ακατάσχετα αναφιλητά, παραδόθηκε στο γαντοφορεμένο χέρι, που της σήκωσε βίαια το ένα πόδι, για να αποκαλύψει μια τεράστια κόκκινη πληγή εκεί ανάμεσα.

Οι φοιτητές είχαν βουβαθεί. Μερικοί είχαν πισωπατήσει προς την πόρτα. Κανά δυο είχαν βουρκώσει. Κανένας όμως δεν μίλησε.

 

Και το σχόλιο του ανώνυμου συντάκτη:

Είναι μερικοί άνθρωποι που κουβαλούν τη ντροπή του κόσμου όλου. Κουβαλούν ακόμη και τη ντροπή αυτών που δεν έχουν ντροπή.

Και είναι και μερικοί άλλοι, που δεν θα καταλάβουν ποτέ τι σημαίνει αξιοπρέπεια. Γιατί οι ίδιοι δεν έχουν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Υποπτος για AIDS; Συλλαμβάνεσαι με εντολή Άδωνη!